PLEASE!
14
หน้าที่ของเมียที่ดี
“เฮ้ย!
เจ้าลูกชายมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เสียงพ่อผมทักทายขึ้นมาหลังจากที่เห็นไอ้เอียนโผล่หน้าออกมาจากห้องของผมเป็นคนแรกของเช้าวันนี้
“เมื่อคืนครับ
แต่พ่อหลับไปแล้ว” อย่าแปลกใจเพราะมันชอบเรียกพ่อแม่แบบนี้รวมไปถึงแม่ด้วย แถมพี่พีเองก็ดูจะเข้าขากับมันมากกว่าผมซะอีก…พี่มันยังเคยบอกเลยว่ามีไอ้เอียนเป็นน้องชายน่าจะดีกว่ามีผม ดูที่พูดเข้า =_=!
“งั้นเหรอ?
แล้วนี่ไม่สบายหรือเปล่าทำไมหน้าซีดๆ ช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวดูแลตัวเองด้วยน่ะ”
แมะ!
ถ้าพ่อผมจะเป็นห่วงไอ้เอียนขนาดนี้
ทั้งๆ ที่ลูกชายตัวเองยืนหัวโด่อยู่ด้วยแท้ๆ
“ครับ!
แล้วนี่พ่อจะไปไหนแต่เช้า”
“ธุระน่ะ…
แม่เสร็จรึยังเนี่ย?”
พ่อตอบไอ้เอียนก่อนจะตะโกนเรียกแม่ที่อยู่ในห้องซะดังลั่นบ้านเลยละครับ
“เสร็จแล้วๆ
รีบจริง!
อ้าวลูกชายแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊ะลูก”
“อย่าไปยุ่งเรื่องของเด็กๆ
เค้าเลย รีบไปดีกว่าก่อนจะไม่ทัน”
พ่อรีบลากแม่ออกไปจากบ้านทันทีทำเอาผมกับไอ้เอียนงงไปเลยละครับ
แอด///
เสียงประตูห้องของพี่พีถูกเปิดออกมาผมก็รีบลากไอ้เอียนออกไปจากที่ตรงนี้ทันทีเพราะเบื่อที่จะตอบคำถามพี่มัน
แต่ที่ไหนได้กลับไม่ทันสายตาของพี่พี
“เอียน!!!”
น้องชายตัวเองก็อยู่ด้วยแท้ๆ
แต่ทำไมทุกคนทำเหมือนรักไอ้เอียนกันหมดเนี่ย? ไม่เข้าใจโลกเลยครับ
“ครับ”
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
คำถามเดิมๆ ทำไมไม่ออกมาพร้อมกันจะได้รู้ไปเลย
“เมื่อคืนครับ”
“แอบย่องเหรอเรา”
พี่พีพูดหยอกล้อไอ้เอียนแต่ทำให้ผมหน้าแดงซะงั้นจนต้องเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากเจอคำพูดจาแซวๆ
ของพี่ชาย
“ทำนองนั้นครับ”
“ไอ้สัด!!!!!” ผมพูดขึ้นลอยๆ แต่ไอ้เอียนคงจะได้ยินเพราะมันอยู่ใกล้ผมที่สุดแล้วละครับ
“แล้วนี่จะกลับกรุงเทพฯ
กันกี่โมง”
“คงเย็นๆ
น่ะครับ” ผมยืนฟังไอ้เอียนกับพี่พีคุยกันอยู่นานสองคนนี้ทำเหมือนผมไม่มีตัวตนเลยละครับทั้งๆ
ที่เรายืนกันสามคนแท้ๆ พอคุยเสร็จพี่พีก็ขอตัวออกไปดูงานที่ไร่
ในบ้านเลยเหลือแค่ผมกับไอ้เอียนสองคน
!!!
ฮัดชิ้ว…
เสียงจามของไอ้เอียนดังขึ้นมาขณะที่เราสองคนกำลังนั่งกินข้าวด้วยกัน
ผมเงยหน้าขึ้นไปสบตากับมันสีหน้ามันดูไม่ค่อยดีเลยละครับ
“หนาวไหม?
กลับกรุงเทพฯ วันจันทร์กันดีมั้ยมึงจะได้พักผ่อน”
“กลับวันนี้แหละ
วันจันทร์มึงมีเรียนนี่” มันว่าก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อ
แต่ผมกลับลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวมาให้มันใส่แทน ของพี่พีนะผมไปขโมยสองคนนี้ตัวพอๆ
กันน่าจะใส่ด้วยกันได้…
“ขาดอีกวันไม่เป็นอะไรหรอก
อาการมึงดูไม่ดีขึ้นเลย”
ตอนผมผลักมันตกน้ำท่าทางน้ำจะเย็นมากแน่ๆ
ไอ้เอียนถึงได้ไข้กินแบบนี้สำนึกผิดแทบไม่ทันไม่คิดว่ามันจะเป็นไข้กับอีแค่ถูกผมผลักตกน้ำ
“พายกูโอเค”
ไอ้เอียนเริ่มขึ้นเสียงเหมือนว่าจะรำคาญที่ผมพูดมาก
“คนเป็นห่วงผิดด้วยเหรอ?”
“อย่าทำหน้างอแงได้มั้ย?
รู้แล้วว่าเป็นห่วงแต่มันดูเสียฟอร์มยังไงก็ไม่รู้ที่จู่ๆ ก็ดันไม่สบายเพราะตกน้ำ
เฮ้อ!
-_-!!” คราวนี้ไอ้เอียนกลับถอนหายใจออกมาซะยาว
ที่แท้ก็กลัวเสียฟอร์มและพูดจาใจร้ายใส่เพื่อกลบเกลื่อน
“ชิส์!
กลับวันนี้ก็ได้ เดี๋ยวจะดูแลเพื่อไถ่โทษ”
“ก็แน่อยู่แล้ว
มันหน้าที่ของเมียนี่”
“หุบปากไปเลย!!!” ผมรีบออกปากสั่งก่อนที่มันจะพูดมากกว่านี้เพราะกลัวใครจะมาได้ยิน
แต่ใครละเพราะถึงยังไงเราก็อยู่กันแค่สองคนเองครับ…
“อย่าลืมนอนกอดด้วยละ?”
“รู้แล้วโว้ย!!!!!”
>///////////////////<
ยิ่งมันพูดมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งเขินมากเท่านั้น
ให้ตายสิครับ J
เหมือนมันจะเป็นทริปสุดมันส์ที่ผมได้กลับบ้านและหาข้อมูลมาทำรายงาน
แต่ที่แน่ๆ ผมไม่ได้ถ่ายรูปมานะสิ… เพราะไอ้เอียนคนเดียวเลย!!!!!
งื้อออออออออออออ
L
หลังจากที่กลับมาถึงคอนโดผมก็จัดของและทำความสะอาดห้องส่วนไอ้เอียนก็นอนป่วยเหมือนคนใกล้ตายอยู่บนเตียงตอนนั่งเครื่องมันก็ต้องใส่ผ้าปิดจมูกเอาไว้ด้วย
ผมกลัวว่ามันจะไปแผ่เชื่อบ้าใส่คนอื่นเค้า
อิอิ!!!
จัดห้องเสร็จเรียบร้อยก็เดินเข้าครัวเตรียมอาหารกับยาไว้ให้มันกินพรุ่งนี้ไอ้เอียนมีเรียนแต่สภาพของมันคงไปไหนไม่รอดหรอกครับ…
“พาย…เอียนหิวน้ำ”
ผมรีบหันไปหาไอ้เอียนที่เดินออกมาจากห้องทันที
สภาพของมันดูโทรมมากๆ เลยละครับ…
“ออกมาทำไม?”
ผมเดินเข้าไปหามันช่วยพยุงให้เดินมานั่งที่โซฟา
“มึงไม่อยู่ในห้อง”
“ทำกับข้าวอยู่”
“ขอน้ำหน่อย”
มันว่าผมพยักหน้าก่อนจะเดินไปหยิบน้ำมาให้มันดื่ม
แต่ก็ไม่ลืมวัดไข้มันในแบบที่ไอ้เอียนมักทำกับผมบ่อยๆ ก็คือแตะหน้าผากกัน
“จุ๊บ -/////-
ตัวไม่ร้อนเท่าไหร่แล้วนี่?”
ผมจุ๊บหน้าผากมันก่อนจะยิ้มให้แล้วนั่งลงข้างๆ
หยิบรีโมตมาเปิดทีวีให้มันดูถ้าไล่ให้ไปนอนคงไม่ไป
“พายต้นไม้กูอะ
จะตายยังว่ะ?”
จู่ๆ
ไอ้เอียนก็โพลงออกมาแถมยังรีบลุกขึ้นไปจากโซฟาเดินไปที่ระเบียงผมเลยต้องรีบวิ่งตามมันไปด้วย…
“อากาศเริ่มหนาวทำไมใส่เสื้อบางขนาดนี้”
พอออกมาด้านนอกเจอลมแรงๆ ผมก็ออกเสียงดุใส่ไอ้เอียนทันทีเลยละครับ
“ขอน้ำมารดต้นไม้หน่อยสิ”
มันไม่ฟังที่ผมพูดแถมยังสั่งอีก ผมเลยเออออไปตามมันเดินไปหยิบน้ำมาให้มันรดต้นไม้…ผมชักจะคิดอะไรดีๆ ออกแล้วสิครับ
“เอียน…ฝากถ่ายรูปตอนดอกมันบานหน่อยสิ”
“จะเอาไปทำอะไร?”
“ส่งอาจารย์!
ยังไม่ได้ถ่ายรูปเลย…เพราะมึงป่วย”
“อืมได้” ไอ้เอียนว่าก่อนจะหันไปสนใจต้นไม้ของมันต่อ…ผมยืนยิ้มมองมันที่ดูจะสนอกสนใจต้นไม้ตรงหน้าเป็นพิเศษ
“รู้มั้ยต้นกล็อกซีเนียมันมีความหมายด้วยน่ะ”
ไอ้เอียนลุกขึ้นยืนก่อนจะหันมามองหน้าผมขมวดคิ้วสงสัยปากมันซีดมากเลยครับ
ตอนป่วยก็ดูเหมือนเสือสิ้นลายไปเลยทีเดียวน่ารักไปอีกแบบ
“รักแรกพบ…”
พูดจบผมก็หันหลังให้มันกำลังจะเดินเข้าไปด้านในแต่ไอ้เอียนกลับรั้งผมเข้าไปกอดเอาไว้จากด้านหลังซะก่อน
กอดแน่นมากๆ เลยด้วยครับ J
“จะบอกว่ารักกูตั้งแต่เกิดแล้วไง?”
“หลงตัวเอง…ก่อนจะรักมึงกูก็รักคนอื่นมาแล้วน่ะ!”
“หึ!
กำลังหวานอยู่ดีๆ จะไปพูดถึงมันทำไมหรือเพราะมึงยังไม่ลืม”
มันบอกแล้วปล่อยแขนที่กอดเอวผมเอาไว้ออกไปไอ้เอียนเดินเลี่ยงมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ
ผมนิ่งเม้มปากเข้ามากันจนแน่นแถมยังรู้สึกเจ็บอีกต่างหาก
ผมก็แค่พูดเล่นทำไมมันต้องจริงจังขนาดนี้ด้วย
สีหน้าดูก็รู้ว่าโกรธขนาดไหน?
“ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะ”
“แล้วมันอย่างไหน?
ถึงยังไงมึงก็รักมันก่อนกู”
“เอียน…
L”
ผมเรียกชื่อมันเสียงแผ่วก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบตาเลยทีเดียว
ตกลงโกรธหรือหึงแต่ถ้าทั้งสองอย่างก็ดีใจอยู่หรอก แต่ก็ไม่อยากทะเลาะกับมันอยู่ดี
“วันนี้เราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว”
มันว่าก่อนจะเดินออกไปแต่มีเหรอที่ผมจะปล่อยให้มันออกไปง่ายๆ
รีบวิ่งเข้าไปกอดมันเอาไว้จากด้านหลังทันที
“อย่าเดินหนี
ถ้ามึงเดินหนีชาติหน้าเราก็คุยกันไม่รู้เรื่องหรอก!!”
ผมว่าฟุบหน้าลงกับแผ่นหลังของมันไอ้เอียนไม่ได้ขัดขืนหรือพยายามที่จะเดินจากไปหากแต่มันกลับยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ไปไหนเลยละครับ
มีเพียงลมหายใจที่ส่งเสียงดังอยู่ในขนาดนี้กับหัวใจของผมที่เต้นแรงเพราะรู้สึกผิด…
“……………………………….”
หลังจากที่เงียบกันอยู่นานไอ้เอียนก็ไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาสักคำเหมือนมันพยายามจะตั้งสติให้ใจเย็นๆ
ลง
“รักมึงน่ะ”
ผมว่าแล้วกอดมันแน่นขึ้น
ผมรู้สึกแบบนี้จริงๆ และอีกอย่างเรื่องที่ว่ามันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว…แถมตอนนี้ผมก็รักไอ้เอียนไปแล้วด้วย
“ไม่อยากฟัง”
เล่นตัวชะมัดคนเค้าตั้งใจจะง้อดีๆ แต่ดันพูดจากวนประสาท
“จะบอก… รัก รัก รัก รัก แล้วก็ระ…อื้อ”
ผมพูดคำว่ารักไม่ทันจบทุกอย่างกลับเกิดขึ้นมาเร็วเหลือเกินไอ้เอียนหันกลับมาก่อนจะกดจูบลงไปที่ปากของผมหนักๆ
จนฟันของมันกระทบเข้ากับปากของผมรู้สึกทันทีว่าเจ็บแต่พอนานไปรสจูบนี้กลับอ่อนโยนจนผมแทบละลายหายไปตรงหน้ามันไอ้เอียนไม่ได้ลุกล้ำอะไรมากไปกว่าหยอกล้อกับปากของผมด้านนอก
แต่นั่นก็ทำให้ผมขาดอากาศหายใจได้เหมือนกัน
แค่กๆ
หายใจติดขัดทันทีหลังจากที่เป็นอิสระจากจูบของมัน
ก้มหน้าต่ำเหมือนว่าไอ้เอียนขโมยลมหายใจของผมไปเลยละครับ L
“ถ้ามึงไม่สบายก็อย่ามาโทษกูละกัน!” พูดจบก็เดินหายไปเลยอยากจะบ้าตายจะโกรธอะไรรุนแรงขนาดนี้
=_=! สับสนครับ
พอตั้งสติได้ลมหายใจเริ่มดีขึ้นผมก็วิ่งเข้ามาด้านในเดินไปหาไอ้เอียนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาเพื่อง้อมัน…งอแงเหมือนเด็กแต่ก็รักเหอะ
“เอียน”
ขยับเข้าไปนั่งใกล้เรียกชื่อมันแต่ไอ้เอียนกลับเงียบและเฉยมากสนใจแต่หน้าจอสี่เหลี่ยมตรงหน้ามากกว่าผมซะอีก
ขบกรามเข้าหากันจนแน่นนึกแค้นที่มันไม่สนใจผมแต่จะไปโกรธมันก็ไม่ได้อีกเพราะผมทำให้มันโกรธอยู่…
เจอวิธีง้อของพายแรดเป็นไง?
พรึบ!
ผมกระโดดขึ้นไปนั่งบนตักมันทันทีไม่ทันระวังแทบตกลงมาดีน่ะที่ไอ้เอียนไหวตัวทันคว้าเอวของผมเอาไว้แต่กลับมองหน้าผมด้วยสายตาไม่พอใจ…
“อย่าทำแบบนี้ได้มั้ย?
ง้อน่ะ…”
มือทั้งสองข้างยกขึ้นก่อนจะกอดคอคนโกรธเอาไว้ก้มหน้าเข้าไปหาจนหน้าผากของเราแตะกันลมหายใจของคนไข้สัมผัสกับร่างกายผมจนรู้สึกร้อนไปทั้งตัวเลยละครับ
“………………………………” มันไม่ได้พูดอะไรแค่นั่งสบตาผมนิ่งๆ เท่านั้นเอง
“พายรักเอียนคนเดียว…ดีกันน่ะ”
จุ๊บ
-//////////////////-
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิมกดปากจูบมันเบาๆ
ก่อนจะถอยห่าง แต่ไอ้เอียนกลับเงียบและทำตัวเหมือนหุ่น…
“ลุก!!!!!!” จู่ๆ
มันก็ขึ้นเสียงใส่ผมจับเข้าให้ที่สะโพกพยายามจะดันผมให้ลุกขึ้นแต่ผมกลับขืนเอาไว้
“ไม่ลุก!”
“กูบอกให้ลุก!!!!!!!” ไอ้เอียนขึ้นเสียงใส่ผมอีกครั้งขบกรามแน่นจ้องหน้าผมเหมือนอยากจะกินเลือดกินเนื้อเลยละครับ
“ไม่!!!!!!!!” คราวนี้ผมตอบเสียงแข็งตะโกนใส่หน้ามัน
“อยากตายไง…ถ้ามึงไม่ลุกกูแข็งตายแน่ๆ ฮึย!” ไอ้เอียนว่ากัดฟันเข้าหากันจนได้ยินเสียงผมเองก็เหวอไปนิดหน่อยกับคำพูดเมื่อกี้
“อะไรแข็ง”
“ที่มึงนั่งทับอยู่ไง
อย่ามาโทษว่าเป็นความผิดกูถ้ามึงไม่สบายขึ้นมาเพราะกูเตือนมึงแล้ว”
“เฮ้ย!” ผมแทบจะกระโดดลงจากตัวของมันไม่ทันแต่ก็น่ะไม่ทันจริงๆ
นั่นแหละครับเพราะไอ้เอียนคว้าเอวของผมเอาไว้ก่อนจะกดลงกับโซฟาที่เรานั่งกันอยู่เมื่อกี้เสียงทีวีก็ยังคงดังอยู่ส่วนผมกับมันก็เหมือนจะฆ่ากันเลยทีเดียว
“มึงต้องทำให้กูหายอยาก”
“ไอ้สัดถ้าอยากก็ไประงับเอาเองดิ
กูไม่อยากติดไข้มึง”
“กูจะพยายามไม่จูบมึงก็แล้วกัน”
“ขี้โกงไอ้เหี้ยไม่เอา!!!!”
“แต่กูจะเอามึงอยากเริ่มก่อนทำไม?”
มันว่าจ้องหน้าผมหน้าตาเฉยก่อนจะก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ จนลมหายใจร้อนๆ
ของมันสัมผัสกับใบหน้าของผมรู้สึกร้อนผวาไปหมดทั้งตัวเลยก็ว่าได้
“ไหนว่าจะไม่จูบก้มหน้าลงมาหาพ่องมึงสิ”
ทำไมวันนี้ผมปากดีใส่ไอ้เอียนจังเลยครับแต่ที่แน่ๆ
ทำยังไงก็ได้ให้รอดจากน้ำมือของมัน
“พ่องมึงดิพายแรด
ก็จะกัดให้คอขาดเลย”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
มันทำอย่างที่พูดเอาไว้จริงๆ
เพราะไอ้เอียนกดจูบลงมาที่ซอกคอของผมจนแทบจะขาดจริงๆ
ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่มันย้ำอยู่อย่างนั้นจนผมรู้สึกทรมานแทบขาดใจ
อื้อ///
ครางทำไมไอ้พายแรดเดี๋ยวมันก็ได้ใจไปต่อจนเสร็จหรอก…
ฮือๆ ไม่น่าเลยทำไมร่างกายต้องสมยอมให้มันตลอดเวลาแบบนี้น่ะเนี่ย
“ชอบละสิ”
“ชอบบ้านมึงสิ
หยุดเล้าโลมได้แล้ว”
ผมทำหน้ายักษ์ใส่มันแต่ไอ้เอียนกลับไม่สนใจก้มลงมากดจูบที่ซอกคอของผมอีกครั้งมือข้างหนึ่งของมันก็ลูบไปตามหน้าท้องของผมก่อนจะค่อยๆ
ถอดมันออกจนผมเคลิ้มตามเลยทีเดียว
“หยุดมึงก็หมดอารมณ์สิ”
“ไอ้เหี้ย”
“เมียปากดีชะมัด
หึ!”
งับ!
ไอ้เอียนว่ายิ้มเจ้าเล่ห์กัดริมฝีปากของผมอย่างจังก่อนจะผละออกไป
ไม่ได้จูบแต่กัด…พ่องเหอะเจ็บน่ะเนี่ย
“ไปตายซะ”
“ไปขึ้นสวรรค์กันก่อนละกัน”
“เฮ้ย!
เดี๋ยวสิว่ะ” ไม่ทันละครับพูดจบมันก็ถอดกางเกงผมออกทันทีขนาดของตัวเองยังใส่อยู่ครบเลย
TwT
กร๊าดดดดดดดดดดด!
พายแรดมึงไม่รอดแล้วแหละ
ไม่รอดจริงๆ
เพราะตอนนี้ไม่เหลืออะไรปกปิดร่างกายแล้วไอ้เอียนเองก็ด้วยเหมือนสติของมันจะขาดไปจนหมด
มันเริ่มเล้าโลมผมใหม่อีกครั้งอย่างช้าๆ แต่โคตรทรมานใบหน้าหล่อแสนร้ายกาจเลื่อนต่ำลงไปก่อนจะกดจูบหนักๆ
ที่กางใจผมพร้อมทั้งปากแสนร้ายกาจที่ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมจนผมเคลิ้มตามครางไม่เป็นภาษาหน้าอายที่สุดเลย
“ไปเร็วน่ะ”
ผมไม่ได้ยินไม่ค่อยชัดเพราะสายตามันพล่าไปหมดแถมโสตประสาทก็เหมือนจะไม่รับรู้อะไร
ไอ้เอียนลุกขึ้นยืนก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าของมันออกบ้าง
“อื้อ…กูว่า”
“ถ้าจะบอกให้หยุดไม่ทันแล้ว”
“ทำไมต้องมาหื่นตอนนี้ด้วยเนี่ย”
ผมแอบบ่นสายตาไม่กล้ามองร่างกายของมันเพราะดูส่วนไหนก็กำยำไปซะหมดจนใบหน้าถอดสีรู้สึกได้ถึงอะไรร้อนๆ
แผ่ไปทั่วทั้งร่างกายหัวใจก็เต้นแรงเรื่อยๆ ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยแต่ทำไมถึงเขินๆ
ว่ะหรือเพราะทำกันที่โซฟาไม่ใช่ในห้อง
“มึงอยากยั่วก่อนทำไม”
ไอ้เอียนก้มลงมากระซิบข้างหูก่อนจะกดจูบที่ซอกคอ
มือหนาคว้ารีโมตเปิดเสียงให้ดังขึ้นกว่าเดิมแต่นั่นก็ทำให้ผมรู้สึกหน้าแดงอีกแล้วเหมือนอายสิ้นทีวี
บ้าแระ!!!
“ไปในห้อง”
“กูจะเปลี่ยนบรรยากาศ”
“ไอ้เหี้ย!
อ๊ะ!”
ผมครางอย่างตกใจเมื่อไอ้เอียนนั่งลงข้างๆ
ก่อนที่จะคว้าเอวผมเอาไว้อุ้มจนตัวลอยแล้วพาไปนั่งบนตักของมันแทน
“กูจะเริ่มแล้วน่ะ”
“สัดขี้โกงอีกแล้ว
เดี๋ยวสิทำไมกูต้องอยู่บน” ผมบ่นยกแขนทั้งสองข้างตีเข้าให้ที่อกของมัน
“กูไม่สบายอยู่น่ะ
มึงก็ต้องเป็นฝ่ายขยับ”
“ไม่บ้าไม่เอา”
“อย่าดิ้นดิเดี๋ยวก็เจ็บหรอก”
ไอ้เอียนว่าจับกระโพกของผมวันจนแน่นกดลงไปอย่างช้าๆ
จนผมรู้สึกเจ็บหรือเพราะไม่เคยอยู่บนแต่ผมก็เคยน่ะแต่ไม่เคยเริ่มก่อนแบบนี้นี่มันเขินแถมยังรู้สึกเกร็งจนตัวเองต้องเจ็บอีกต่างหาก
“อื้อ…กูเจ็บจริงๆ น่ะเนี่ย”
“อย่าเกร็ง”
“มันแปลกๆ
หยุดก่อนๆ”
ผมว่าไอ้เอียนก็เลยหยุดทุกอย่างแต่ก็ยังค้างคาอยู่ด้วยกันแบบนี้ผมมองหน้ามันเขินๆ
ไอ้เอียนเองก็เหมือนจะทรมานสุดๆ ที่ต้องค้างคากันอยู่แบบนี้
“อะไรอีกลีลาชะมัดกว่าจะได้เอา”
“โหยปากดีลองให้กูกดมึงดูปากสิจะได้รู้ว่าเจ็บมันเป็นยังไง”
กึก!
เจ็บและจุกมาก
TwT
ระหว่างที่เถียงกันอยู่ไอ้เอียนก็จับสะโพกของผมเอาไว้จนแน่นกว่าเดิมกดผมลงไปหาตัวมันอย่างรวดเร็วจนแทบไม่ต้องพูดอะไรกันอีกเลยผมจุกจนน้ำตาเล็ดพูดไม่ออกจ้องหน้ามันแทบอยากจะฆ่าให้ตายเลยก็ว่าได้
“ขยับ”
“เดี๋ยวสิกูยังจุกอยู่”
ไอ้เอียนยกสะโพกของมันเข้าหาผมจนรู้สึกได้ถึงความต้องการที่มากมายและใหญ่โตผมเองก็อึดอัดแต่ยังเจ็บอยู่เลยไม่อยากขยับตอนนี้
“ถ้าไม่ขยับเดี๋ยวก็เจ็บกว่าเดิมหรอก”
“มึงเกิดมาเพื่อทรมานกูเล่นหรือไงว่ะไอ้หื่น”
“พูดมากจังขยับได้แล้วมันทรมานครับเมีย”
ไอ้เอียนคว้าคอผมเข้าไปหามันก่อนจะกดจูบหนักๆ เหมือนว่ากำลังปลอบโยนแค่ไม่นานแถมยงไม่ได้สอดลิ้นเข้ามาพอจะถอยห่างก็ยังไม่วายกัดปากของผมอีกต่างหาก
“สัดไหนว่าจะไม่จูบ”
“มันอดไม่ได้นี่ครับ
ขยับได้แล้ว”
ไอ้เอียนบอกยิ้มเจ้าเล่ห์แต่โคตรหล่อขนาดป่วยยังมีความต้องขาดเยอะแบบนี้ผมนี่สิที่ทรมานร่างกายจะแย่แล้วพอถูกมันรบเร้านานๆ
เข้าผมก็เลยต้องขยับอย่างที่มันว่าจริงๆ แต่เชื่อเถอะว่ามันเขินสุดๆ
>///////////////<
อย่าให้ถึงตากูบ้างน่ะจะทรมานเล่นให้ขาดใจเลย!!
(แล้วมันเมื่อไหร่จะมาถึง)
บางทีขยับนานๆ
ไปมันก็เหนื่อยได้เหมือนกันไอ้เอียนเองก็ไม่ช่วยอะไรเลยพอผมจะลุกมันกลับจับสะโพกไว้จนแน่นแล้วกดผมลงไปหามันอยู่ตลอดเวลาจนแทบอยากจะกัดหูมันให้ขดไปเลยทีเดียว
เสียงหอบหายใจของผมและมันดังขึ้นแข่งกับเสียงโซฟาที่ดังสนั่นหวั่นไหวเลยทีเดียวทีวีก็ด้วยจะเปิดไว้เพื่ออะไรเนี่ย
“เหนื่อย”
“บ่น!
ครั้งอื่นกูขยับอยู่คนเดียวยังไม่บ่นเลย”
“มึงอยากเองนี่”
“มึงนี่บ่นตั้งแต่ต้นจนจะเสร็จ”
ไอ้เอียนแอบจิกผมก่อนที่มือหนาจะคว้าเข้าให้ที่กลางใจขยับขึ้นลงจนผมกระตุกร่างกายสั่นนิดๆ
เพียงแค่ไม่นานก็รู้สึกได้ทันทีว่าอะไรอุ่นๆ
มันพุงออกไปจากร่างกายจนเต็มหน้าท้องของไอ้เอียน
หมับ!
เร็วเท่าความคิดของมันไอ้เอียนยกผมขึ้นก่อนจะกดลงไปที่โซฟาส่วนมันก็เป็นฝ่ายลุกขึ้นเองบ้างก่อนจะสอดแทรกเข้ามาในร่างกายของผมอีกครั้งพร้อมทั้งแรงขับเคลื่อนของคนที่ต้องการจะปลกปล่อยอย่างเต็มที่
แบบว่ามึงจะบอกกูสักนิดไม่ได้เหรอทำเอาตั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียว
“อื้อ
อ๊ะ อ๊า…”
ทั้งผมและมันต่างสงสัยโหยหวนไปพร้อมๆ
กันเลยก็ว่าได้ไอ้เอียนขยับเร็วขึ้นกว่าเดิมจนร่างกายผมเหมือนจะขาดเป็นสองท่อน
“พะ…พาย อื้มห์”
เสียงสุดท้ายจากริมฝีปากของมันที่ผมได้ยินก่อนที่ไอ้เอียนจะปล่อยของมันออกมาข้างในผมเต็มๆ
เหมือนตั้งใจเลยละครับพร้อมทั้งใบหน้าหล่อของมันที่ฟุบลงมาตรงซอกคอของผม
“กูอยากให้มึงเป็นผู้หญิงจริงๆ”
“ทำไมวะ”
ผมถามอย่างสงสัยไอ้เอียนขยับออกไปจากตัวผมก่อนจะนั่งลงข้างๆ
หยิบเกือบของมันมาใส่ให้ผมก่อนจะกอดเอาไว้
“มึงจะได้ท้องยังไงละ”
“ไอ้สัดสมองคิดได้…ปล่อยได้แล้วเหนียวตัวอยากอาบน้ำ”
ไอ้เอียนว้าเข้าให้ที่เอวของผมก่อนจะอุ้มไปที่ห้องและตรงไปยังห้องน้ำไอ้เวรนี่ไม่อายบ้างเหรอเดินโทงๆ
ไปแบบนั้นแต่จะอายทำไมในเมื่อเราอยู่ด้วยกันแค่สองคนเท่านั้นแถมมันยังหน้าหนาอีกต่างหาก
“กูพูดจริงน่ะ”
“อะไรจริง” ผมมองหน้ามันที่กำลังอาบน้ำให้ผมอยู่ตอนแรกก็ไม่อยากให้มันอาบเพราะยังไม่หายไข้แต่ก็น่ะถือว่าล้างพิษเผื่อพรุ่งนี้เช้ามันจะหายเป็นปลิดทิ้ง
“กูอยากให้มึงท้อง”
“ประสาทอาบน้ำได้แล้ว”
-_-“ ขอเวลาทำใจท่าทางมันจะไม่สบายจนสมองกลับแล้วน่ะเนี่ยนึกบ้าอะไรขึ้นมาถึงอยากจะมีลูกแถมที่บ้าไปกว่าคืออยากให้ผู้ชายอย่างผมท้องเนี่ยน่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น