PLEASE!
20
ความสุขของวันวาน
ทุกวันนี้ที่อยู่มาได้ก็เพราะไอ้เอียน…
ความรักทำให้ผมนึกกลัวในหลายๆ
เรื่องแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วผมกล้าแม้กระทั่งบอกกับทุกคนว่าเราสองคนกำลังคบกันด้วยซ้ำไป
ผมอยากมั่นใจและเชื่อมั่นเพราะไอ้เอียนทำให้ผมอยากเข้มแข็งอีกครั้ง…
“จริงเหรอครับพี่พาย”
ผมแทบสำลักข้าวที่กินอยู่เพราะเสียงของน้องมิน
ไม่ได้ร้ายกาจอย่างที่คิดแถมยังดูจะดีใจอีกต่างหาก
“รู้ไหมว่ามินลุ้นแค่ไหน
ตอนแรกไม่คิดว่าจะใช่เพราะถามเท่าไหร่พี่เอียนก็ไม่ยอมบอกสักที”
ผมวางช้อนที่ถืออยู่ในมือลงทันทีก่อนที่จะเงยหน้าไปมองน้องมิน
“ลุ้น!”
“ใช่มินลุ้น
แถมพี่เอียนยังขอร้องให้มินช่วยทำเหมือนเราสองคนกำลังจะคบกันอีกต่างหาก
ถามเท่าไหร่ก็ไม่ยอมบอกว่าทำไม?”
หนอย!!!
ไอ้เอียนเลว เลวสมชื่อที่ถูกตั้งไว้จริงๆ เลย…
กล้าโกหกผมเหรอเนี่ย
คิดจะปั่นหัวผมเล่นไปถึงไหนกัน? ไอ้เราก็หึงอยู่ได้ตั้งนาน
“แล้วเรื่องที่นัดกันไว้”
ผมถามต่อเพราะยังไม่หายสงสัย
“นัดจริงครับเพราะพี่เอียนสัญญาว่าถ้ามินยอมช่วยจะทำตามที่ขอ
เช่นพาไปดูหนัง กินข้าวหรือเที่ยวอะไรประมาณนี้
อีกอย่างมินก็อยากให้พี่เอียนช่วยกันคนอื่นด้วยเหมือนกันเพราะว่ามินมีคนที่ชอบอยู่นะครับ”
จบข่าว!!!!!
ไอ้เอียนเลวโกหกหน้าตายสุดๆ
กลับไปต้องจัดการเพราะมันไม่มีเรียนครับ…จะสับให้เละเลยคอยดูสิ
“เล่นซะเนียนเลยนะครับ”
“ก็ถ้าไม่เนียนพี่เอียนบอกว่าจะไม่ยอมทำตามที่ตกลงกันไว้”
“งั้นช่วยพี่ต่อได้ไหม?”
ผมถามลองเชิงน้องมินเองก็นั่งลงตรงหน้าอย่างเรียบร้อยเชียวครับ
ก่อนที่พวกเราสองคนจะสุมหัวคุยกันระหว่างที่ผมกำลังรอให้ไอ้พอเพียงมารับกลับคอนโด
“อะไรครับ”
ซุบซิบๆๆๆๆ
“จะดีเหรอครับ!!!”
เสียงของน้องมินร้องดังอย่างตกใจหลังจากที่ผมบอกเรื่องที่อยากจะให้ช่วยเรียบร้อยแล้ว…
หึหึ!
เล่นกับใครไม่เล่น รับรองตาย!!!!!
คอนโด
ผมกลับมาก็เจอไอ้เอียนนั่งดูหนังอยู่พอเห็นหน้าผมก็หันมายิ้มได้หน้าตาเฉยมากๆ
เลยครับ…ขอบอกว่ามันเสแสร้งเรื่องน้องมินได้เก่งจนผมยอมแพ้
เดี๋ยวเจอแก้แค้นคืนละจะหนาว…
“คืนนี้ออกไปข้างนอกนะ” ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ
มันก่อนจะมองหน้า ไอ้เอียนลุกขึ้นนั่งเหยียดตรงก่อนจะหันมาหาผม
“ไปไหน”
“นัดกับน้องมินไว้”
“หืม!!!!!” ไอ้เอียนครางออกมาแบบว่าไม่เชื่อหูตัวเองสักเท่าไหร่
แต่ที่แน่ๆ ท่าทางของมันเริ่มเปลี่ยนไปแล้วครับ
“มีอะไรหรือเปล่า?”
ผมจ้องหน้ามันแต่ไอ้เอียนกลับหลบหน้าเสมองไปทางอื่นเหมือนพยายามจะปิดอะไรอยู่
ขอโทษนะครับที่รักแต่เสียใจด้วยคนเค้ารู้นานแล้วว่ามึงโกหกเรื่องน้องมินไว้นะ
ชิชะ!!
“งั้นกูไปด้วยสิ”
“ก็ได้นะ
แต่เดี๋ยวโทรไปบอกน้องมินก่อนเพราะนัดกันไว้แค่สองคน”
จุ๊บ -//////////-
ผมยื่นหน้าไปหาก่อนจะหอมแก้มมันแล้วลุกขึ้นยืนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมทั้งกดโทรหาน้องมิน
เราแลกเบอร์กันไปเมื่อเช้าที่นั่งคุยกันครับแถมมีเรื่องอีกมากมายที่เราร่วมมือกันทำในตอนนี้ด้วยครับ
หึหึ!!!
“น้องมินเหรอ?”
หลังจากที่ปลายสายกดรับผมก็พูดขึ้น
“ครับ พี่เอียนว่าไงบ้าง?”
เสียงใส่พูดขึ้นมาท่าทางสนุกเชียวครับ ผมเองก็สนุกเหมือนกันที่จะได้แกล้งไอ้เอียนกลับบ้างก็เล่นหลอกผมไว้ซะเยอะ
“พี่ว่างานนี้สนุกแน่ๆ
งั้นเราเปลี่ยนเป็นเจอกันที่คอนโดละกันครับ”
“โอเคครับงั้นเดี๋ยวสองทุ่มเจอกัน”
“ได้ครับ”
ผมยืนอมยิ้มกับตัวเองก่อนจะหันไปมองไอ้เอียนที่แอบเอียงคอมามองผมเป็นระยะๆ
เวลาที่คุยโทรศัพท์กับน้องมินอยู่
ผมหันกลับมาก่อนจะเดินตรงกลับไปหาไอ้เอียนที่นั่งรออยู่
“ตกลงว่าไง” มันถามผมท่าทางอยากรู้มากๆ เลยครับ
“อยากได้คำตอบแบบไหนละ?” ผมว่ายืนมองหน้าไอ้เอียน
“ก็ตอบตามที่คุยกันสิ นี่อะไร…พูดแปลกๆ นะ”
มันเริ่มขึ้นเสียงเพื่อกลบเกลื่อนแต่ขอบอกครับว่าท่าทางลุกลี่ลุกลนของมันทำให้ผมขำ
“เปล่า! น้องมินบอกว่าเปลี่ยนมาเจอกันที่คอนโด
งั้นเราออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตดีกว่า”
ผมบอกก่อนจะเอื้อมมือไปกระชากไอ้เอียนให้ลุกขึ้นยืน แต่ท่าทางของมันเหมือนไม่อยากจะไป
“ท่าทางอิดออดชะมัด”
“บ่นเหรอ?”
ไอ้เอียนว่าก่อนจะจับปลายคางของผมแล้วส่ายไปมาจนรู้สึกมึนหัวไปเลยทีเดียว “เออพาไปก็ได้แต่เดี๋ยวขอไปเปลี่ยนใส่เสื้อ”
ที่ต้องเปลี่ยนเพราะตอนนี้มันใส่เสื้อกล้ามอยู่ครับ
ถ้าเดินออกไปทั้งอย่างนี้มีหวังคนมองและอยากจะจับมันกินแน่นอนก็ท่าทางดันน่าจับปล้ำซะขนาดนั้น
-_-!!!
ซุปเปอร์มาเก็ต
ผมเดินเลือกของส่วนไอ้เอียนก็ทำหน้าที่เข็นรถตามหลัง
ผมเลือกของที่จำเป็นสำหรับปาร์ตี้คืนนี้เยอะเลยทีเดียวทั้งๆ
ที่พวกเรากินกันแค่สามคนเองครับ
งานนี้ถ้าจับไม่ได้ไล่ไม่ทันไอ้เอียนก็จะไม่ยอมปริปากแน่นอน
“พายมึงจะซื้อเทียนไปทำไมเยอะแยะ”
“ปาร์ตี้ใต้แสงเทียนไง กูว่าโรแมนติกดีออก”
หึหึ! ปาร์ตี้เสร็จมึงก็จะโดนเชือดตามหลังยังไงละไอ้ที่รัก
เล่นกับใครไม่เล่นดันมาเล่นกับพายแรด
ตาย!!!!
“ตกลงปาร์ตี้อะไรกันแน่ มีแต่เทียนๆ แล้วก็เทียน”
“เหอะนา”
ไอ้เอียนเองก็บ่นตลอดทางผมเองก็เฉไฉไปเรื่อยก่อนจะเดินเลือกซื้อของต่อ
หนึ่งชั่วโมงต่อมา…
ผมกับน้องมินกำลังยืนดูผลงานตัวเองพร้อมกับใครอีกคนที่นอนอยู่บนพื้นข้างๆ
ตัวก็มีเทียนเต็มไปหมด… ไม่รู้จะสงสารหรือว่าขำมันดีนะครับรับรองได้ว่าถ้าหากไอ้เอียนตื่นขึ้นมามีหวังมันต้องโวยวายมากแน่ๆ
“เมื่อไหร่พี่เอียนจะตื่นละครับหรือมินใส่ยานอนหลับมากไป”
“ไม่หรอก
เดี๋ยวมันก็ตื่นเพราะพี่ไม่ได้ซื้อแบบแรงมาก” ผมหันไปยิ้มให้น้องมิน
ตอนนี้ไฟในห้องถูกปิดมีเพียงแสงเทียนเท่านั้น
อื้อ…
“ตื่นแล้วครับ”
น้องมินร้องดีใจพอได้ยินเสียงครางของไอ้เอียนดังขึ้นมา ผมเองก็ด้วยครับเพราะเรื่องสนุกกำลังจะมาถึง
“ครับ”
ผมว่าก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินตรงไปหาไอ้เอียนน้องมินก็ด้วย
ท่าทางจะสนุกกว่าผมอีกครับ
ตอนนี้ไอ้เอียนถูกมัดมือมัดเท้าแล้วขึงเอาไว้กับเก้าอี้สี่ตัวคนละมุมกันก็เท่ากับว่าทั้งแขนและขาของมันถูกกางออกกว้างพอสมควร
ผมเดินเข้าไปหาก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งขาด้านซ้ายก่อนจะถือเทียนในมือเอาไว้หนึ่งเล่ม
“ได้เวลาปลุกนักโทษแล้วสิ”
แปะ!!!
“โอ๊ย!”
ได้ยินเสียงไหมครับเพราะว่าน้ำตาเทียนหยดใส่ขาของมันเต็มๆ
ท่าทางจะแสบน่าดูเลยละครับ ผมละขำส่วนน้องมินก็นั่งอยู่ตรงเก้าอี้อีกฝั่งซึ่งก็คือด้านขวา
“อิอิ งานนี้พี่เอียนคงน่วม”
น้องมินหัวเราะยิ้มขำ เสียงครางของไอ้เอียนเริ่มดังขึ้นมาเรื่อยๆ
ก่อนที่เจ้าตัวจะเริ่มลืมตาขึ้นมาแล้วมองผมกับน้องมินแบบงงๆ
“เฮ้ย! พายนี่มันอะไรกัน แล้วผูกกูไว้กับเก้าอี้ทำไม”
เริ่มโวยวายทันทีเลยครับ
“น้ำเปล่าที่น้องมินให้พี่ดื่ม”
“ครับ! ในนั้นมียานอนหลับอยู่”
น้องมินตอบคำถามแต่ไอ้เอียนกลับหันหน้ามามองผมสายตาคาดโทษมากๆ
แต่มีเหรอที่ผมจะสนใจเพราะมันทำให้ผมแค้นครับแต่ไม่มากแค่อยากจะแกล้งมันกลับเท่านั้นเอง
“กูเป็นคนใส่”
“ร่วมมือกันดีจริงๆ เลยนะ”
ไอ้เอียนเน็บแนมผมกับน้องมินทันทีเลยครับแต่ไม่สนใจหรอกเพราะตอนนี้มันเป็นนักโทษอยู่
“แน่นอนครับที่รัก” ผมว่า
“แล้วทำแบบนี้เพื่อ คิดจะเล่นอะไรกัน”
“เล่นเกมครับ”
น้องมินรีบตอบคำถามของไอ้เอียนทันที
“กูถาม มึงตอบ…แต่ถ้าโกหกน้ำตาเทียนจะลงโทษมึง”
“เกมบ้าอะไรพายแรด”
ไอ้เอียนตะโกนออกมาท่าทางจะกลัวแล้วละครับ
แต่คนอย่างมันนะเหรอจะกลัวไม่มีทางก็แค่แสบๆ คันๆ นิดหน่อยเองมั้ง
“โกหกกูทำไม?”
ผมเริ่มตั้งคำถามสีหน้าจริงจังแต่เปล่าเลยนี่ก็แค่การแสดงให้สมจริงเท่านั้นเองครับ
หึหึ!!!
โดนไปแล้วอีกครั้งกับน้ำตาเทียนที่ข้อเท้าของมันดิ้นพล่านเลยทีเดียวครับเก้าอี้แทบเอามันไม่อยู่ดีนะที่ผมนั่งอยู่ด้วยไม่งั้นคงแย่
ส่วนที่แขนก็ก็ผูกกับโต๊ะไว้กันแรงไอ้เอียน
“บอกความจริงไปดีกว่าครับพี่เอียน”
น้องมินเริ่มสานต่อ ขอบอกอีกอย่างว่าตอนนี้ไอ้เอียนใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้นส่วนเสื้อกับกางเกงผมถอดออกหมดแล้วเพราะเล่นเกมนี้มันต้องเล่นให้หมดทั้งตัวดีแค่ไหนที่ยังเหลือไว้ให้มันบ้าง
“พี่ไม่ได้ทำอะไร?”
“พี่พายรู้ความจริงหมดแล้วครับ”
แปะ แปะ แปะ!!!
รอบนี้จัดไปสามครับ
ร้องจ๊ากเลยทีเดียวดิ้นเหมือนหนูโดนลนไฟเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
“หลุดให้ได้ก่อนค่อยมาพูด” ผมว่า
“มินไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า
ที่เหลือฝากที่พายจัดการด้วยนะครับ
ส่วนพี่เอียนอย่าลืมสัญญานะถึงพี่พายจะรู้ความจริงแล้วแต่มินไม่ลืม”
“เด็กบ้า โอ๊ย! พายเจ็บ”
ไอ้เอียนตะโกนด่าน้องมินตามหลังไปก่อนจะร้องตะโกนเมื่อผมหยดน้ำตาเทียนใส่มันอีกครั้ง
“เล่ามาให้หมด”
“หนึ่ง สอง สะ…”
“เออๆ กูขอโทษ”
พอเห็นว่าผมกำลังจะหยดน้ำตาเทียนใส่มันถึงกับพูดจาขอโทษทันทีเลยละครับ “แก้มัดก่อน”
“อย่ามาต่อรองเพราะมึงฤทธิ์เยอะ”
“ถ้าไม่เล่ากู”
“กูแค่อยากแกล้งมึง
หมั่นไส้ที่ตอนนั้นมึงเอาแต่หลบหน้ากูก็เท่านั้นเอง!!!!!”
เป็นผมเองที่ต้องเงียบไปทันทีเมื่อไอ้เอียนเริ่มเล่า
“…”
“ไม่รู้!!!”
แปะ!
“โอ๊ย! อย่าหยดขึ้นมาเรื่อยสิวะเดี๋ยวลูกกูก็ตกใจพอดี”
ผมไม่สนใจที่ไอ้เอียนพูดหยดน้ำตาเทียนไปตามตัวมันเรื่อยๆ
รับรู้ได้เลยครับว่าทั้งแสบและคันมากแค่ไหนแต่แค่นี้คงไม่ทำให้ผิวด้านๆ
ของมันเสียหายหรอก
แปะ แปะ แปะ !!!
“เมียกูโรคจิตชะมัด”
“…” ไม่สนครับ
ถ้าไม่เล่าต่อผมก็แค่หยดมันไปเรื่อยๆ ก็เท่านั้นเอง
“กูคิดว่าตอนนั้น…” เงียบครับผมเลยจัดต่อ “กูคงรักมึงโดยไม่รู้ตัวไปแล้ว”
ทุกอย่างกลับหยุดชะงักลงทันทีเมื่อไอ้เอียนตอบคำถามจบ
ผมแอบยิ้ม J แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมากเท่าไหร่
เย้ เย้!!!
“พี่เอียนครับพยายามอีกนิดนะ”
เสียงน้องมินกระโดดดีใจอยู่ด้านหลังของผมพร้อมกับคำพูดให้กำลังใจไอ้เอียน
“ไม่ใช่แล้วยังมาร่วมมืออีกนะ”
“ก็ช่วยให้แผนพี่เอียนพังยังไงครับ
พี่พายจัดต่อไปจนกว่าจะยอมสารภาพออกมาจนหมด” พูดจบน้องมินก็หายเข้าไปในครัวต่อส่วนไอ้เอียนก็ถูกผมจัดการต่อไป
จนตอนนี้ตามตัวของมันมีแต่น้ำตาเทียนเต็มไปหมดแล้ว
“ถ้ามึงไม่ทำตัวออกห่างตอนนั้นกูก็คงไม่รู้ว่ารัก”
ผมดับเทียนที่อยู่ในมือทิ้งไปก่อนจะเดินไปหาไอ้เอียนนั่งลงยองๆ
ตรงหน้ามันแต่ก็ไม่ยอมแกะเชือกอยู่ดี
“…”
“เชื่อกูนะ กูมั่นใจว่าตอนนี้รักมึงมากแค่ไหน”
ผมรู้สึกมีความสุขกับคำสารภาพของมันแต่มีบางอย่างที่ทำให้ผมนึกเกลียดตัวเอง
“กูมันสกปรก”
“ไหนเราตกลงกันแล้วไงพาย ทำไมไม่เข้มแข็งบ้าง”
ไอ้เอียนเริ่มทำเสียงเครียดแต่เรื่องนี้ก็ไม่ยอมจางหายออกไปจากหัวสมองของผมสักที
จากเมื่อกี้ที่เป็นน้ำตาเทียนแต่บัดนี้กลับเป็นน้ำตาของผมที่หยดลงไปบนหน้าของมันแทน
เสียงเทียนก็เริ่มดับลงไปเพราะฝีมือของผม
ผมค่อยๆ ก้มลงไปหามันพร้อมทั้งกดจูบลงไปอย่างแผ่วเบาไอ้เอียนเองก็จูบตอบผมทันทีเมื่อได้สติแต่ผมกลับเป็นฝ่ายผละออกมาซะก่อน
“รักมึงนะเอียน”
“รู้แล้ว แต่อย่าทำให้กูกลัวสิแก้มัดได้แล้ว”
“ถ้ากูเลือกไอ้เก้าละ?”
ผมตั้งคำถามออกมาไม่สนใจคำพูดของไอ้เอียนจนมันอึ้งไปนิดหน่อยดูจากแววตาก็รู้ว่าไอ้เอียนไม่อยากให้ผมพูดแบบนี้
“มึงจะไม่ทำร้ายกู”
“…”
“พูดสิ!!! มึงจะไม่ทำร้ายกู”
“ฮือๆ กูสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายมึง สัญญาจริงๆ
นะเอียน”
ผมล้มตัวลงไปก่อนจะกอดมันเอาไว้จนแน่น
กอดอยู่อย่างนี้นานพอสมควรจนเกินค่าแก่การปล่อยตัวนักโทษสักที
ตามจริงผมก็แค่อยากจะแกล้งมันเท่านั้นเองแต่พอได้ยินคำสารภาพรักเท่านั้นแหละครับทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปทันที
หมับ
ไอ้เอียนลุกขึ้นนั่งก่อนจะพยุงผมให้ลุกตามกระชากผมเข้าไปกอดเอาไว้อีกครั้งจนแน่นแทบจะไม่อยากปล่อยผมให้หลุดออกไปจากอ้อมกอดของมันเลยทีเดียวครับ
“อย่าทิ้งกู กูยอมได้ทุกอย่างแต่ถ้าไม่มีมึง…โลกทั้งใบก็ไม่มีค่า”
“น้ำเน่า”
“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะมึง
ถ้าเหตุการณ์เลวร้ายนั่นไม่เกิดขึ้นกูก็จะไม่รับรู้ได้เลยว่ามึงมีค่ามากแค่ไหน
กูยอมทุกอย่างแต่ไม่มีวันยอมเสียมึงไปให้ใครแน่นอน”
“เอียน”
“ถึงมึงจะไม่เลือกกู
แต่ถ้ามึงคือความรักกูก็พร้อมจะแย่งชิง”
“…”
ทุกคำสารภาพของไอ้เอียนทำให้ผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเลยด้วยซ้ำไป
ผมรู้แล้วว่าตอนนี้มันรักผมมากแค่ไหนและผมเองก็รักมันมากๆ ด้วยครับ
“กูจะรักมึงคนเดียวตลอดไปพายเรียนจบเราแต่งงานกันนะ”
“บ้าเหรอ?”
ผมได้สติทันทีพอมันขอผมแต่งงานนึกแล้วขำผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ >////////< ไม่รู้จะเขินดีไหม
เย้ เย้
“แต่งเลยพี่พาย”
เสียงน้องมินดังขึ้นมาอีกครั้งผมรีบผละออกห่างจากไอ้เอียนแต่ก็ไม่สำเร็จเพราะมันรั้งเอวผมเข้าไปกอดเอาไว้
ข้างแสงเทียนจริงๆ บรรยากาศแบบนี้มันไม่ใช่เลย
“น้องมิน”
“ตกลงไปสิครับพี่พาย”
“ไม่แต่ง!”
ปฏิเสธแทบจะทันทีก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปนอกระเบียง
เจอต้นไม้ของไอ้เอียนวางอยู่
ที่ตอบไปว่าไม่แต่ง
ไม่ใช่ไม่อยากแต่งแต่ผมไม่มั่นใจว่าตัวเองจะดีพอหรือเปล่า?
เหมือนผมกำลังกลัวอีกแล้วสิ
คนเรามักจะมีด้านมืดของตัวเองเสมอและด้านมืดสำหรับผมก็คือความกลัวนี่แหละครับ
“รู้ไหมทำไมกูถึงเลือกต้นกล็อกซิเนีย”
เสียงของไอ้เอียนดังขึ้นมาจากด้านหลังก่อนที่ร่างสูงจะค่อยๆ ก้าวขาเดินตรงมาหาผม
“…”
ผมไม่ได้พูดอะไรแต่ก็หันกลับไปมองหน้ามันไอ้เอียนยื่นมือมาตรงหน้าก่อนจะจับมือซ้ายผมไปแล้วกดจูบลงมาเบาๆ
มันเป็นอะไรที่โรแมนติกมากเลยทีเดียวจนทำให้น้ำตาของผมไหลออกมาอีกครั้ง
“เพราะความหมายของมันคือรักแรกพบ”
“แต่กูไม่ใช่” ผมรีบเถียงขึ้นมาทันที
“สำหรับกูมึงคือครั้งแรกเสมอ
ถึงไม่ใช่คนแรกแต่ก็จะเป็นคนสุดท้าย
รักแรกพบไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นคนแรกเสมอไปนี่…จริงไหม?”
“บ้า”
“เขินเหรอ? เวลามึงเขินน่ารักกว่ามึงโกรธอีกนะ”
“เอียนขอบคุณนะ”
ผมยิ้มให้มันก่อนจะโผล่เข้าไปกอดอีกครั้ง
คราวนี้มันเพิ่มความมั่นใจให้ผมมากเลยทีเดียว
“ตกลงจะแต่งงานกับกูไหม”
“ทำไมต้องมาถามตอนนี้ด้วยเล่า”
ที่เฉไฉเพราะผมกำลังเขิน ช่วงนี้ไอ้เอียนทำตัวเปลี่ยนไปมากเลยทีเดียวแถมยังโรแมนติกใส่ผมจนเลี่ยนได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ
“รีบๆ ตอบมาสิก็หนาวนะใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว”
ผมก็ลืมนึกไปว่าทำอะไรมันไว้บ้างก่อนจะนึกขำ
“เรียนจบแล้วจะตอบ แบร่…”
>//////////////<
เขินวุ้ย! รีบเดินหนีมาทันทีพอเข้ามาด้านในไฟก็ถูกเปิดไว้แล้วส่วนเทียนก็ดับจนหมดแต่น้องมินไม่ยักจะเห็นว่าอยู่ในห้องด้วย
“กลับไปแล้ว”
“งั้นกูไปอาบน้ำนอนนะ ง่วง”
โกหกหน้าตายมากถ้าน้องมินกลับไปแล้วก็หมายความว่าผมกำลังซวยนะสิครับแล้วแบบนี้ใครจะมาเป็นไม้กันไอ้เอียนให้ผมละ
ดูท่ามันจะแค้นผมเอามากๆ เลยด้วย
“ทำกูไว้แสบแล้วคิดจะหนีเหรอ”
“งื้อ! กูขอโทษ” ไอ้เอียนจับแขนทั้งสองข้างของผมเอาไว้ก่อนจะออกแรงกระชากเข้าไปหาตัวของมัน
หน้าตาของมันตอนนี้หื่นมากๆ เลยละครับ
TwT
“จำได้ไหมถ้ากูหลุดไปได้จะจับมึงกดจนไม่มีแรงลุกเดินไปไหนเลย”
“ไอ้บ้า ไอ้เอียนปล่อยยยยยยยย!!!”
ให้ตายสิน้องมินทิ้งกันดื้อๆ แบบนี้เลยเหรอ?
“เทียนเนี่ย น่าเล่นเนอะ”
“ไอ้โรคจิต TwT”
ตายแน่ไอ้พายแรดงานนี้
คนอย่างไอ้เอียนแค้นฝั่งหุ่นด้วยสิครับ…งามไส้ท่าทางว่ามันจะเอาจริงแล้วผมก็คงจะแย่
__________________________
ครบ 100%
แทบแย่ หายไปนานเลยลืมๆ แต่ก็พยายามเต็มที่ ^^
ขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้นะคะ
จบบริบรูณ์!!!
ไม่ใช่ละ?
จุ๊บ ^^
สำหรับคนที่ลุ้นคู่นี้แบบสุดๆ ขอโทษนะคะถ้าเนื้อหาบางตอนทำให้เศร้ากัน
แต่รับรองว่าอีกไม่นานจะกลับมาหวานเหมือนเดิม ตอนนี้เอียนกับพายก็เริ่มรักษาหัวใจกันแล้ว...
ตอนนี้ยังไม่ครบนะคะ เค้าปั่นไปเรื่อยๆ ช่วงที่ว่างเพราะต้องอ่านหนังสือไปด้วย
ขอพักเรื่องเศร้าของพายกันนิดหน่อย เพราะตอนนี้พายกับน้องมินร่วมมือกันแก้แค้นเอียน อิอิ ^^
ก็ไม่รู้สินะ... เอียนตายแน่
เม้นเจิมเพื่อกำลังใจ จุ๊บๆๆๆๆ
